Koronka do Miłosierdzia Bożego to modlitwa poświęcona tajemnicy Bożego Miłosierdzia, pełnej łagodności i przebaczenia miłości Boga do grzeszników. W centrum tej modlitwy znajduje się tajemnica misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Modlący się koronką do Bożego miłosierdzia odwołują się do tej Tajemnicy, jak do źródła łaski Bożej, uzdrawiającej świat i poszczególne osoby z grzechu i stanu oddalenia od Boga. Najbardziej rozpowszechniona koronka do Bożego Miłosierdzia została przekazana przez św. s. Faustynę Kowalską. Koronkę tę Jezus Chrystus podyktował jej w prywatnym objawieniu 13 i 14 września 1935 roku w Wilnie.
Zgodnie z „Dzienniczkiem” św. Faustyny Kowalskiej, Koronkę odmawiamy na różańcu – 5 dziesiątków, następująco:
Na początku:
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…, Wierzę w Boga…
Na dużych paciorkach (1 raz):
Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
Na małych paciorkach (10 razy):
Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata.
Na zakończenie hymn pochwalny na cześć Trójcy Świętej (x3):
Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, Zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
Często na zakończenie koronki odmawia się również:
O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Najświętszego Serca Jezusowego jako zdrój Miłosierdzia dla nas – Ufamy Tobie (x3)
Jezu ufam Tobie (x3)
Święta Faustyno – módl się za nami i za całym światem (x1)
